Plac Grunwaldzki, którego niemal całą zabudowę przedwojenną pochłonęły wydarzenia związane z Festung Breslau, stał się polem popisów polskich architektów. W okresie socrealizmu planowano tu odważnie – m. in. wieżowiec na wzór warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki. Po upadku stalinowskiej doktryny wzniesiono tu jedno z pierwszych modernistycznych dzieł powojennego Wrocławia – Dom Naukowca, a potem spod ręki jego projektantki wyszedł projekt 6 wieżowców z usługami w parterze. Dziś część Placu tworzy centrum handlowe, które jest znakiem kolejnej epoki.
Różne idee urbanistyczne i dogmaty architektoniczne ścierają się na terenie Placu Grunwaldzkiego tworząc niespójną, pourywaną, niedokończoną zabudowę, która paradoksalnie stanowi o jego uroku.
Spacer przygotował i będzie przewodnikiem Łukasz Wojciechowski – architekt i wykładowca Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej